Dłuższy czas nic nie pisałam, bo przebywałam w tzw. odosobnieniu medytacyjnym a konkretnie byłam na 10-dniowym kursie Vipassany. Dla tych którzy nie wiedzą co to, podaję link, pod którym można poczytać więcej – http://www.pallava.dhamma.org. Przeżycie niezwykłe i oświecające, ale nie o tym ma być wpis. Otóż w czasie kursu spożywa się zasadniczo dwa wegetariańskie posiłki – śniadanie o 6.30 i obiad o godz. 11. O 17 można zjeść jeszcze jabłko, jeśli na kursie jest się pierwszy raz. To jest z góry wiadome, zapisane w regulaminie i wiem, że stanowi dla wielu osób barierę nie do pokonania, nie mniejszą niż konieczność zachowania całkowitego milczenia w czasie kursu.

Grzechy

Nie wyniosłam z domu tradycji wspólnych posiłków ani nawyków przygotowywania ich sobie.. Oboje rodzice pracowali zawodowo na prestiżowych, odpowiedzialnych stanowiskach. Z wczesnego dzieciństwa pamiętam, że tata przynosił do domu obiady ze swojej firmowej stołówki w takich blaszanych pojemnikach, montowanych jeden na drugim, chyba nazywały się …. yyyy eeee. W którymś momencie to się skończyło (tata zmienił pracę?, zamknęli stołówkę?) i każdy z domowników musiał sobie radzić sam. A najłatwiej (czytaj: najszybciej) było sięgnąć po kawałek chleba z żółtym serem. Myślę, że duża część moich obiadów z tamtego okresu tak właśnie wyglądała. Może były jakieś obiady w szkole, ale kompletnie tego nie pamiętam.